Pędzlak penicyliny
(Penicillium chrysogenum)
Poznaj niebieskiego pogromcę bakterii.
FAKTY: Technicznie całe działanie penicyliny sprowadza się do hamowania enzymu transpeptydazy w bakteriach Gram-dodatnich zapobiegając usieciowaniu polimerów peptydoglikanu i upośledzając tworzenie błon komórkowych. Ale to wystarczy, żeby wszystko zmienić!
Powszechnie wiadomo, że w 1928 r. szkocki naukowiec Alexander Fleming odkrył działanie antybakteryjne pleśni Penicillium (po łacinie oznacza „pędzelek", pleśń Penicillium produkuje antybiotyk - penicylinę). Po powrocie do laboratorium po długim weekendzie zauważył, że wzrost bakterii gronkowca złocistego na płytce Petriego którą zapomniał wyczyścić został zatrzymany.
Mniej wiadomo o tym, że specjalne własności pleśni Penicillium zauważył już francuski student medycyny Ernest Duchesne pod koniec lat dziewięćdziesiątych XIX w. - rzeczywiście własności pleśni przyciągały uwagę kilku naukowców w kolejnych dekadach. Starożytni Egipcjanie i Chińczycy wcierali spleśniały chleb i sojowe resztki w zakażenia skórne tysiące lat wcześniej!
Flemingowi nigdy nie udało się wyizolować składnika czynnego i dopiero podczas drugiej wojny światowej nadzieja na wyleczenie rannych żołnierzy przyspieszyła prace badawcze i udało się to dopiero Howardowi Florey i Ernstowi Chamowi. Jednak nie wszystkie szczepy pleśni Penicillium jednakowo dobrze produkują penicylinę (jeśli w ogóle ją produkują). Produkcja handlowa cudownego leku była ograniczona dopóki nie odkryto wyjątkowo płodnego szczepu pleśni Penicillium na zapleśniałym melonie kantalupa z bazaru w Peorii w Illinois.
FAKTY: Technicznie całe działanie penicyliny sprowadza się do hamowania enzymu transpeptydazy w bakteriach Gram-dodatnich zapobiegając usieciowaniu polimerów peptydoglikanu i upośledzając tworzenie błon komórkowych. Ale to wystarczy, żeby wszystko zmienić!
Powszechnie wiadomo, że w 1928 r. szkocki naukowiec Alexander Fleming odkrył działanie antybakteryjne pleśni Penicillium (po łacinie oznacza „pędzelek", pleśń Penicillium produkuje antybiotyk - penicylinę). Po powrocie do laboratorium po długim weekendzie zauważył, że wzrost bakterii gronkowca złocistego na płytce Petriego którą zapomniał wyczyścić został zatrzymany.
Mniej wiadomo o tym, że specjalne własności pleśni Penicillium zauważył już francuski student medycyny Ernest Duchesne pod koniec lat dziewięćdziesiątych XIX w. - rzeczywiście własności pleśni przyciągały uwagę kilku naukowców w kolejnych dekadach. Starożytni Egipcjanie i Chińczycy wcierali spleśniały chleb i sojowe resztki w zakażenia skórne tysiące lat wcześniej!
Flemingowi nigdy nie udało się wyizolować składnika czynnego i dopiero podczas drugiej wojny światowej nadzieja na wyleczenie rannych żołnierzy przyspieszyła prace badawcze i udało się to dopiero Howardowi Florey i Ernstowi Chamowi. Jednak nie wszystkie szczepy pleśni Penicillium jednakowo dobrze produkują penicylinę (jeśli w ogóle ją produkują). Produkcja handlowa cudownego leku była ograniczona dopóki nie odkryto wyjątkowo płodnego szczepu pleśni Penicillium na zapleśniałym melonie kantalupa z bazaru w Peorii w Illinois.
GIANTmicrobes to pluszowe zabawki: powiększone wirusy, bakterie, komórki i pasożyty. Mają wielkość od 12 do 18 cm. Przy każdej zabawce jest opis i zdjęcie prawdziwego stworka - milion razy mniejszego.
Dostępność: niedostępne Aktualnie niedostępny