Różyczka
(Rubella virus)

Ja mała różyczka, wypadłam z koszyczka - i dobrze.

FAKTY: Niegdyś zwykło się uważać różyczkę (łac. rubella) za nieodzowny element dzieciństwa i swoisty rytuał przejścia. W większości przypadków jej objawy ograniczają się do czerwonawej wysypki na twarzy, rękach i klatce piersiowej, którym towarzyszą bóle stawów, bóle głowy oraz gorączka. Typowo objawy mijają po upływie góra trzech dni. Właśnie z tego powodu różyczka jest czasem nazywana "trzydniową odrą". Jest to jednak zwykły kolokwializm, który nie ma pokrycia w rzeczywistości, bo za odrę odpowiedzialna jest kompletnie inny wirus - Rubeola (w Anglii odrę czasami określa się mianem "German measles" - "niemiecką odrą"; określenie to pochodzi stąd, że to właśnie niemieccy lekarze w latach 80 XIX wieku po raz pierwszy opisali tę chorobę).
Pomimo tego, że różyczka jest jedynie w niewielkim stopniu niebezpieczna dla osób zdrowych, niestety może ona stanowić śmiertelne zagrożenie dla dzieci zarażonych w łonie matki. Jeśli zarażenie nastąpi w ciągu pierwszych 20 tygodni życia dziecka, może pojawić się wysypka prowadząca do chorób serca, upośledzenia umysłowego, głuchoty, utraty wzroku, a nawet śmierci.
Dobra wiadomość jest taka, że od 1969 roku dostępna jest szczepionka zapewniająca skuteczną ochronę przeciw małej rubelli. Chociaż dzieci, którym podaje się szczepionkę, mają już zwykle za sobą okres największego ryzyka, to lek tak czy owak pozwala im uniknąć spotkania z tą średnio przyjemną chorobą. Prócz tego szczepionka zmniejsza zapadalność na różyczkę w całej populacji, co z kolei minimalizuje szansę kontaktu z wirusem.
Jednak najważniejsze jest to, że działająca przez długi czas szczepionka obejmuje swoim zbawiennym działaniem także dzieci jeszcze nie poczęte.
Dzięki temu historia małej różyczki może skończyć się dobrze.