Kiła (syfilis)
(Treponema palidum)

Poznaj mikroba, którym Apollo ukarał za nieposłuszeństwo Syfiliusa. O to zemsta bogów w pluszowym wydaniu.

FAKTY: Epidemia kiły (znanej też pod nazwą: choroba dworska, franca, choroba sekretna, ospa miłosna, syf. weneria, dziki świerzb itp.) pojawiła się w Europie podczas wojny o Neapol w 1494 r w armii francuskiej. Dlatego Włosi nazwali ją „chorobą francuską". Francuzi zwali ją z kolei chorobą włoską (lub neapolitańską).

Wraz z rozszerzaniem się zasięgu choroby w Europie zyskiwała ona nowe nazwy; „choroba portugalska", „choroba rosyjska", w Rosji znana jako "choroba polska". (Nazwa "syfilis" pojawiła się znacznie później, powstała od nazwiska pasterza przeklętego przez Apolla w wierszu z 1530 r. autorstwa włoskiego lekarza Girolamo Fracastoro.

Po okresie inkubacji na ciele chorego pojawiają się szankry (wrzody weneryczne) Wrzody utrzymują się około miesiąca, zwykle następuje po nich wysypka i tygodnie lub nawet miesiące objawów (w tym czasie choroba jest najbardziej zakaźna). Po tym czasie następuje okres utajenia, który może trwać tygodnie, a nawet lata, a następnie nadchodzi okres typowych dla objawów kiły: deformacja kręgosłupa powodująca kuśtykanie, uszkodzenia sercowo-naczyniowe powodujące "objaw Musseta" (kiwanie głową zgodnie z tętnem na tętnicach szyjnych zaobserwowane po raz pierwszy u paryskich prostytutek) oraz uszkodzenia mózgu, w wyniku których rozwija się choroba psychiczna i ostatecznie następuje śmierć. Dawne metody leczenia polegające na podawaniu rtęci i arszeniku ustąpiły miejsca skuteczniejszym środkom, takim jak penicylina i azytromycyna. dzięki czemu częstotliwość występowania choroby znacznie zmalała. Niestety obecnie zaczynają pojawiać się szczepy odporne na leczenie. Ponieważ syfilis zwiększa prawdopodobieństwo zachorowania na nieuleczalne zakażenie H.I.V. aż pięciokrotnie, ten mały mikrob z licencją na zabijanie wciąż pozostaje poważnym zagrożeniem dla zdrowia publicznego.